Ik kijk vanuit mijn huis naar de lange stroken gemaaid gras. De lucht erboven is wonderlijk stil. In vijftig tinten grijs schuiven de wolken langzaam over het veld. Het gebied waar ik woon kent zijn vaste rituelen. Er wordt gemaaid, geschud, gewierst en geperst. In deze tijd zie ik de lange weilanden voor mijn huis…
Lees meer
Nu de verkiezingen voorbij zijn veranderen de verhalen van karakter. We zijn zo gewend geraakt aan podiumverhalen, bestemd voor de publieke ruimte. Het zijn de verhalen die af zijn. Ze hebben een welgekozen structuur, een climax, een spanningsboog, zoals we die vertellen in onze romans en onze theaters. Als ik zo’n verhaal s’ avonds na…
Lees meer
Hoe denk je dat ons vak en de wereld eruit zien in de toekomst? Het was deze vraag die me intrigeerde bij de vraag om een blog te schrijven voor mijn ‘professional friends’ bij de LVSC. Het vak en de wereld! Dat is nogal wat. Een oorlog vlak bij huis, het klimaat dat op een…
Lees meer
Dit zinnetje van Paul Haenen, typerend voor dominee Gremdaat, toverde deze vakantie een big smile op mijn gezicht. Zonder humor redden we het niet in alle loodzware waarheden om ons heen. De discussie over grensoverschrijdend gedrag in één zin omdraaiend, komt Paul Haenen bij iets uit dat even waar is. Tja waar zouden we zijn…
Lees meer
Vakantie is voor mij de tijd van de onbewaakte ogenblikken. Elke keer weer ontdek ik hoe een vreemde godheid mijn beleving van tijd heeft gekaapt. Hij draagt de onschuldig ogende naam Chronos en heeft ons leven minutieus in delen gehakt en deze van prijslabeltjes voorzien. In het fantastisch jeugdboek ‘Momo en de Tijdspaarders’ uit 1973…
Lees meer
‘Ze zijn van vlees gemaakt.’ ‘Vlees?’ ‘Vlees. Ze zijn van vlees gemaakt.’ ‘Vlees..’ ‘Geen twijfel aan. We hebben er een paar opgepikt vanaf verschillende delen van de planeet, hebben ze aan boord genomen in onze verkenningsvaartuigen, en helemaal gesondeerd. Ze zijn volledig van vlees.’ ‘Dat is onmogelijk. Hoe zit het met de radiosignalen? De boodschappen…
Lees meer
Soms moet je stil gezet worden. Het was op een zaterdagavond. Ik keek naar ‘Matthijs gaat door’, die slechts een paar seconden van een filmpje van Nina Simone liet zien. Een aantal piano-akkoorden en direct daarop haar stem: I wish I knew how it would feel to be free. Ik was geraakt. Ik zette het…
Lees meer
n Een nat en somber weekend. We hebben houtsnippers op de modderpaden gegooid om te voorkomen dat we wegglijden. Een niet te temmen virus raast over de wereld. We zijn er chagrijnig van. Terwijl ik diep in mijn capuchon gedoken over de tuin kijk, valt het me op hoe rustig en ingekeerd het hier is.…
Lees meer
Ik ben het zwerven verleerd. Die drang om niet te weten, je te laten verrassen, te improviseren. Ik herinner mij het doelloze landerige rondstruinen in het landschap van mijn kindertijd. Zelfs in de Wieringermeer waar alles rechtgetrokken en aangeharkt was, probeerde ik te verdwalen. Nu ik in het buitengebied van Friesland woon, ontdek ik steeds meer hoe…
Lees meer
Het Bijbeltje van mijn vader ‘Wie wil deze?’ Ik stak meteen mijn vinger op. Het volkomen stukgelezen, met plakband gerepareerde en beduimelde bijbeltje had een magische aantrekkingskracht op me. Wij zijn een familie van opruimers en weggooiers. Na het overlijden van mijn moeder, afgelopen zomer, brachten we het ouderlijk huis voortvarend en efficiënt terug in…
Lees meer