Het zal de herfst wel zijn. Ik mijmer over ‘leren niets te doen’. Terwijl anderen in een vlinderachtig ritme de grijze regenachtigheid te lijf gaan, knabbelt er in mij iets aan die activistische ‘zomerse’ instelling. Het is alsof mijn innerlijke thermostaat een ander gedrag begint af te dwingen. De melancholie loert. Ik wil in grote…
Lees meer
Zoals bedompte en slechte lucht je luchtwegen aantast, zo kan een ‘taalmilieu’ je enorm beïnvloeden. Ik kom uit een milieu met veel ‘gesloten’ taalgebruik. Dat is het taalgebruik van de gebruiksaanwijzing. Als je dit doet, gebeurt er dat. Gesloten verhalen maken de luisteraar passief. Er gaat geen uitnodiging vanuit om deel te nemen. Er zit…
Lees meer
“We gaan nu het Credo zingen….” De aanwezige luisteraars in het ‘houten himeltsje’ kijken me verwachtingsvol aan. Tot mijn eigen verbazing had ik in mijn koor aangegeven dat ik wel wat wilde zeggen bij ons optreden. We zingen vandaag de ‘Missa Brevis’ van Haydn in het prachtige houten arbeiderskerkje op het terrein van het veenderijmuseum…
Lees meer
Door mijn opvoeding in de pinkstergemeente heb ik een fris wantrouwen opgelopen tegen stemmen, engelen en goeroes. Mijn vader had de functie van ‘oudste’ en ging parttime voor in de gemeente. Als we in de gemeente avondmaal vierden, kreeg iedereen een ‘profetie’. Hij legde zijn handen op mijn hoofd en kreeg dan woorden door, al…
Lees meer
Er zijn van die zinnetjes die de hele dag door je hoofd blijven spoken, gewoon omdat ze in één keer een hele gedachtewereld openen. ‘Ik zijn is niet zijn’ komt uit een gedicht van Fernando Pessoa (1888-1935), de dichter uit Lissabon die een ingekeerd en rusteloos leven leidde. Hij schreef onder talloze ‘heteroniemen’, fantasie-identiteiten waarbij hij als…
Lees meer
Laatst werd ik gebeld door de ING. Of ik me wel realiseerde dat, als over 17 jaar mijn hypotheek afloopt, ik wellicht te weinig vermogen had opgebouwd om hier te blijven wonen… ‘Zeventien jaar….,’ zei ik toonloos, ‘…en al die tijd weet ik precies wat ik met mijn vastgezette lage rente aan jullie moet betalen…toch?’…
Lees meer
Ze kijkt afwezig door me heen. Haar linkerhand beweegt onrustig heen en weer over de tafel. Ze lijkt een woord te zoeken. Dan begint ze plotseling te stralen alsof de zon achter de wolken vandaan piept en alles in een andere gloed zet: ‘Ik herinner me opeens…’ Terugkijkend op de afgelopen periode zijn er weer…
Lees meer