Vorige week zag ik de fascinerende film, After Life. Het is een film uit 1998 van de Japanse regisseur Hirokazu Kore-eda. In een beginshot doemen uit de grijze mist één voor één figuren op. Het is maandagochtend. De personen die we zien blijken gestorven en zijn na hun dood gearriveerd in een soort doorgangshuis. Het…
Lees meer
Ik was er niet op voorbereid. Twee paar kinderogen en twee paar volwassenogen kijken me aan. Ze zijn gestrand op een parkeerterrein van de Lidl (!) nabij Kamp Moria. Mijn blik blijft haken in hun blik. De vader kijkt afwezig op van zijn telefoon. Ik zie schaamte: ‘Wat kan ik nog doen?’ De moeder oogt…
Lees meer
Woensdag 15 juli. Voorzichtig stuur ik met mijn broers en zussen de kist over het knerpende grint. In de verte zien we de mensen. Ze zijn gaan staan om ons te ontvangen. Voor de kist lopen mijn dochter en haar man. Terwijl hij langzaam op de trom slaat, zingt zij ‘Blijf bij mij Heer’. Breekbaar…
Lees meer
Het was stil in mij de afgelopen periode. Het gaf ruimte. Als een antwoord dat op zich laat wachten. Je aarzelt om je uit te spreken. Het is die communicatieve stilte die de coach kent. Soms, als je niets zegt, als je de ruimte tussen stimulus en respons oprekt, gebeurt het vanzelf. Dat is altijd…
Lees meer
Toen ik op 14 april van dit jaar mijn tweede roman presenteerde, reageerden veel mensen op de titel: Toen de liefde nog vrij was. Dat zou wel over de ‘vrije liefde’ gaan, zeiden ze. Het boek volgt de reis van Gerben op de drempel van volwassenheid. Hoewel het boek de sfeer van de jaren ’70…
Lees meer
Het zal de herfst wel zijn. Ik mijmer over ‘leren niets te doen’. Terwijl anderen in een vlinderachtig ritme de grijze regenachtigheid te lijf gaan, knabbelt er in mij iets aan die activistische ‘zomerse’ instelling. Het is alsof mijn innerlijke thermostaat een ander gedrag begint af te dwingen. De melancholie loert. Ik wil in grote…
Lees meer
Zoals bedompte en slechte lucht je luchtwegen aantast, zo kan een ‘taalmilieu’ je enorm beïnvloeden. Ik kom uit een milieu met veel ‘gesloten’ taalgebruik. Dat is het taalgebruik van de gebruiksaanwijzing. Als je dit doet, gebeurt er dat. Gesloten verhalen maken de luisteraar passief. Er gaat geen uitnodiging vanuit om deel te nemen. Er zit…
Lees meer
“We gaan nu het Credo zingen….” De aanwezige luisteraars in het ‘houten himeltsje’ kijken me verwachtingsvol aan. Tot mijn eigen verbazing had ik in mijn koor aangegeven dat ik wel wat wilde zeggen bij ons optreden. We zingen vandaag de ‘Missa Brevis’ van Haydn in het prachtige houten arbeiderskerkje op het terrein van het veenderijmuseum…
Lees meer
Door mijn opvoeding in de pinkstergemeente heb ik een fris wantrouwen opgelopen tegen stemmen, engelen en goeroes. Mijn vader had de functie van ‘oudste’ en ging parttime voor in de gemeente. Als we in de gemeente avondmaal vierden, kreeg iedereen een ‘profetie’. Hij legde zijn handen op mijn hoofd en kreeg dan woorden door, al…
Lees meer
Er zijn van die zinnetjes die de hele dag door je hoofd blijven spoken, gewoon omdat ze in één keer een hele gedachtewereld openen. ‘Ik zijn is niet zijn’ komt uit een gedicht van Fernando Pessoa (1888-1935), de dichter uit Lissabon die een ingekeerd en rusteloos leven leidde. Hij schreef onder talloze ‘heteroniemen’, fantasie-identiteiten waarbij hij als…
Lees meer