Tussen weilanden en sloten in het zuidoosten van Friesland ligt een kleine oase. De laatste vijftien jaar hebben Rien en Elly de plek omgetoverd tot een organische en poetische dwaaltuin die blijft verrassen. In een korte serie columns probeert Rien de tuin tot hem te laten spreken. Hoe dichter de zon naar de horizon daalt,…
Lees meer
“Sterven moet ik maar dat is ook alles wat ik voor de dood doe..” (Dorothee Sölle) Protest aantekenen tegen de dood lijkt me een hachelijke onderneming. Dat de dood ons uiteindelijk te pakken krijgt, is ongeveer de enige zekerheid die we nog hebben. Bert Keizer, dé kenner van Magere Hein bij uitstek, zegt: ‘ik ben…
Lees meer
Ik herinner me nog goed hoe haar boek enkele weken op mijn bureau lag. Zorgvuldig neergelegd op een vrijgemaakt hoekje, Judith Schalansky’s ‘Inventaris van enkele verliezen’. Soms weet je meteen dat een boek voor je bestemd is, als een blik in de trein die je treft en warm door je heen trekt. Ik had haar…
Lees meer
‘Zoek jezelf broeder!’ Het is deze meesterlijke parodie van van Kooten en de Bie op de new-age- navelstaarderij van de jaren zeventig die nog altijd nazindert in mijn hoofd. Ik die van het ‘Ken Uzelve’ ben… Zo zullen de oude Grieken het toch niet bedoeld hebben? Zitten we niet hopeloos opgescheept met dit antropocentrisch wereldbeeld?…
Lees meer
Het kind en het badwater Toen een journalist aan Gerard Reve vroeg of God ‘echt bestaat’ zei hij, met die donkere lijzige Reve- stem: ‘Bestaan.. bestaan.. dat heeft God toch niet nodig?’ Dat zinnetje is me altijd bijgebleven. Korter kan ik mijn stuk niet samenvatten.. Mijn ouders stuurden mij naar de openbare MAVO in ons…
Lees meer
Wat heb ik allemaal verloren in 2023: Werk. De verkiezingen. Vrienden die, gedwongen of vrijwillig, het leven verlieten. Ideeën over geweldloosheid. Klimaatoptimisme. Mijn for-ever-young-gevoel. Ben ik een somberaar? Nee, die kant gaat het niet op. Goed verliezen is een levenskunst. Het is kunnen leven met de leegte die ontstaan is. Kunnen we leegte nog eenvoudig…
Lees meer
Maatschappelijke betrokkenheid kan ons splijten. De ene dag wil ik opkomen voor mijn niet onderhandelbare principes. De andere dag wil ik intens de dialoog blijven voeren. Wat is belangrijker? Opkomen voor klimaat, recht en vrede of de inspanning om elkaar niet kwijt te raken in dit proces? Wie de straat op gaat voor een helder…
Lees meer
Ik kijk vanuit mijn huis naar de lange stroken gemaaid gras. De lucht erboven is wonderlijk stil. In vijftig tinten grijs schuiven de wolken langzaam over het veld. Het gebied waar ik woon kent zijn vaste rituelen. Er wordt gemaaid, geschud, gewierst en geperst. In deze tijd zie ik de lange weilanden voor mijn huis…
Lees meer
Nu de verkiezingen voorbij zijn veranderen de verhalen van karakter. We zijn zo gewend geraakt aan podiumverhalen, bestemd voor de publieke ruimte. Het zijn de verhalen die af zijn. Ze hebben een welgekozen structuur, een climax, een spanningsboog, zoals we die vertellen in onze romans en onze theaters. Als ik zo’n verhaal s’ avonds na…
Lees meer
Hoe denk je dat ons vak en de wereld eruit zien in de toekomst? Het was deze vraag die me intrigeerde bij de vraag om een blog te schrijven voor mijn ‘professional friends’ bij de LVSC. Het vak en de wereld! Dat is nogal wat. Een oorlog vlak bij huis, het klimaat dat op een…
Lees meer