Stemloze Grond

Op 4 november 1956 glibberde ik de aarde op, tussen de veilige weefsels van mijn moeder vandaan, het oerwater, de oergrond waaruit ik voortkwam. Langzaam was ik daar gevormd, een stukje leven – was er al bewustzijn? – vastgekoekt aan de baarmoederwand als een kostbaar en kwetsbaar koraal. Een en al verwevenheid begon ik ruimte in te nemen, mij voedend aan de vochtige organen van mijn moeder. Ergens tussen die waterige weefsels is mijn zelfstandigheid ontstaan en daarom moest ik weg, lucht krijgen, de leegte en de droogte in…
(een longread over stem geven aan de aarde)


28 januari 2025 0

Vuur

We zijn gewend aan het klassieke beeld van natuurbescherming. We zetten een hek rondom het kwetsbare. De ecologie leert ons dat je veel beter kunt beginnen bij de plekken waar diversiteit en groeikracht aanwezig zijn.


10 oktober 2024 0

Droom groot

Als je een schip wilt bouwen, zegt de Saint-Exupéri in de Kleine Prins, ga je niet werk verdelen en orders geven, je leert mensen verlangen naar de eindeloze zee. Het is het geheim van het ‘gegrepen worden’. We kennen het allemaal. Een dieper weten wordt plotseling bij je geraakt. Je hoeft niets meer uit te leggen. Het gaat stromen, er is zingeving, je wordt verbonden met een groter geheel.
(geplaatst in Optimist Magazine Online 8-9-24


15 september 2024 0

Leren van mijn tuin (4): maakbare wereld

Er zitten meer levende organismen in een theelepel grond dan er mensen op aarde zijn. De zwangere grond onder mijn voeten bevat vitaliteit en ‘programma’s’. Kunnen we beter luisteren naar die grond? Het is indrukwekkend hoeveel natuur-inclusieve initiatieven er nu worden uitgewerkt die uitgaan van dit denken. 
(Geplaatst in MaatschapWij 1 sept 24)


1 september 2024 0

Ouder worden is niet voor watjes

Over ouder worden, melancholie en de kunst van het ‘laten’.
Publicatie in Optimist Magazine Online juni ’24.


10 juni 2024 0

Leren van mijn tuin (2): innerlijke biodiversiteit

Hoe staat het met mijn innerlijke landschap? Zou ik iets kunnen leren van de wijsheid en intelligentie van mijn tuin? Ben ik zelf niet een aangeharkt tuintje geworden?
Hoe onze dialogische vaardigheden ongemerkt verdwijnen…
(gepubliceerd in MaatschapWij juni ’24)


21 mei 2024 0

Never ready, always prepared..

Het leven wil maar niet maakbaar worden. Haar grilligheden en toevalligheden halen je streven onderuit. Het is nooit klaar, altijd weer anders. Wat betekent improvisatie in mijn leven?
(gepubliceerd in Optimist Magazine Online mei ’24)


26 april 2024 0

Leren van mijn tuin (1): Duisternis

Tussen weilanden en sloten in het zuidoosten van Friesland ligt een kleine oase. De laatste vijftien jaar hebben Rien en Elly de plek omgetoverd tot een organische en poetische dwaaltuin die blijft verrassen. In een korte serie columns probeert Rien de tuin tot hem te laten spreken.
(publicatie in MaatschapWij 7 april ’24)


8 april 2024 0

Tegen de dood

‘Sterven moet ik maar dat is ook alles wat ik voor de dood doe..’ Wat bedoelde de theoloog Dorothee Sölle met deze vreemde uitspraak?

(Mijn paascolumn in Optimist Magazine Online)


1 april 2024 0

Schoonheid vangen

Een korte column van mij die genomineerd werd voor een prijs van kunsttijdschrift See All This in april ’24. Over de waarde van literatuur. Schoonheid vangen tegen de gekte en dreiging van deze tijd.


25 maart 2024 0